آقای روحانی: عجله چرا؟
آنچه را حسن روحانی در طی نامه ای به دکتر ظریف و دکتر صالحی خطاب کرده است،باید آن را بخشی از روند های اجنتناب نا پذیر واکنش و اقدام متقابل ایران به نقض برجام از سوی آمریکا دانست.در شرایط حاضر حسن روحانی اقدام به چنین واکنشی را در پاسخ به تمدید قانون تحریم آمریکا و در راس همه آنها جمهوری خواهان در دستور کار قرار داده است.اقدام به چنین واکنشی اگر چه ضروری و مقرون به صواب است،اما همه مسیر های پیش رو برای پاسخ و واکنش نیست. چراکه این اقدام هم به اندازه قانون تمدید تحریم،چشم انداز استفاده از مزایای پیش بینی شده در برجام را تا میزانی با چالش با چالش و مانع می سازد.به نظر می رسد که دولت روحانی در این تصمیم دچار نوعی تعجیل و شتابزدگی شده است.این برداشت و چنین تصوری از کنش روحانی و اعضای دیپلماسی هسته ای بدان جهت است که آنان از سایر مسیر ها و راه های موجود برای واکنش متقابل غافل مانده اند و به تنها راه موجود یعنی اقدام مشابه که همان راهبرد مینیمالیستی و تاکتیک حد اقلی است، قناعت کرده اند.
