از همان لحظاتی که خبر درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی منتشر و رسانه ای شد، واکنش هایی در قالب پیام تسلیت از همه گروه ها و تشکل های سیاسی به اعاظم سیاست و خانواده معزی الیه ارسال شد. طبق روش معمول امروزی،بخش اعظم این پیام ها از سوی شبکه های مجازی و سپس صدا و سیما منتشر شد. این پیام ها همانگونه که از محتوای آن بر می آمد،
در پاسخ به پرسش دوست دانای من جناب کرامت آزادیان
جناب کرامت آزادیان که در زمره بهترین دوستان من است وهمواره مشوق صادق من بوده ،در طی پرسشی از من خواست که گرایش و تعلق سیاسی شما چیست؟ بنا به گفته خودش،این پرسش بدان جهت برایش پیش آمد که نوشته های من در روز نامه های در دوطیف اصول گرایی و اصلاح طلبی در نوسان است. به عبارت دیگر نوشته های من گاه به نعل می کوبد و گاه به میخ.
شاید پرسش جناب آزادیان،پرسش دوستان وخوانندگان عزیز دیگر مطالبم نیز باشد. بی پرده و بدون مقدمه باید بگویم که من در مفهوم دقیق کلمه یک انسان دموکرات،لیبرال،صادق و شاید هم رادیکال در عقیده ام هستم. حتی من برای این تعلقات فکری تاوان نیز داده ام و جفا هایی از سوی برخی معاندان بر من رفته است. این ادعا را می توان در رفتار من رد جویی و خوانش کرد.بنابراین وطبیعتا باید اصلاح طلب باشم و در تربیون آنها قلم بزنم یا سخن بگویم. پس چرا با توجه به گرایش های شدید اصلاح طلبی ام که حتی برایش تاوان داده ام،چرا در برخی از مطالبم رگه هایی از اصول گرایی وجود دارد؟ در این باره باید بگویم که این قبل از آنگه از دوآلیزم و دوگانگی در عقیده و یا بخوانید (حزب باد) من باشد،ناشی از سرشت و طبیعت سیاست در ایران است. مسائل در ایران قطعی نیست و اساساً امر سیاست هم قطعی نیست.
از سوی دیگر یک روزنامه نگار باید واقع نگر باشد. دوگانگی موجود در نوشته من که کرامت عزیز نیز به آن اشاره داشته و خوب نیز استنباط کرده، ناشی از واقع بینی است. صرف اصلاح طلبی از وظیفه و مسئولیت یک روزنامه نگار متعهد در انعکاس عملکرد غلط و نادرست اصلاح طلبان کم نمی کند. کار روز نامه نگار تنویر اذهان عمومی است.برای نمونه نمی توان بر همه کنش های اصلاح طلبان صحه گذاشت. یا مثلاً مگر می شود که بگوییم همه عملکرد دولت و تیمش بی عیب بوده و از خطا بری بوده است؟ ودر ضمن با وجود اصلاح طلبی مگر می شود که یک کنش درست و منطقی یک فرد اصول گرا و حتی اصول گرای رادیکال دفاع نکرد؟ بر این باورم که جناب آزادیان و سایر عزیزان باید با من در این فقرات هم عقیده باشند.
در خاتمه باید از توجه دوست دانای خود جناب آزادیان به این تذکر که قطعاً تردید ها و شبهات موجود را برای سایر عزیزان،بر طرف خواهد کرد، درود و ثنایی خاصانه داشته باشم، که روزگارش خوش باد.
صلاح الدین هرسنی
تا قبل از تمدید تحریم جمهوری خواهان باور عمومی بر آن بود که دولت روحانی به برکت مذاکرات ایران با گروه 1+5 در قضیه به برجام به موفقیت بزرگی دست یافته است.اما تمدید قانون ایسا این پندار ها و امید ها را کم رنگ کرد و از قضا برجام با نقض آن توسط جمهوری خواهان ایران ستیز در کنار برخی از مشکلات در عرصه داخلی به پاشنه آشیل دولت روحانی تبدیل شد. این شرایط برای دکتر حسن روحانی که قرار است همانند رؤسای جمهور قبلی و به سنت مألوف، برای بار دوم در پاستور بماند نشانه خوبی نیست.
اخبار جدید این روز های رسانه ها حکایت از آن دارند که دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشور بر اشتباه خود مبنی بر اعتماد به جان کری بابت مذاکرات هسته ای اعتراف کرده است. این اخبار جدید در شرایطی رسانه ای می شود که قبل از آن جواد کریمی قدوسی نماینده مشهد در مجلس و از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس،تلاش داشت که نشان دهد برجام با اهمال عامدانه تیم مذاکره کننده هسته ای نقض شده است
باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در واپسین روز های حضور خود در کاخ سفید در اقدامی جدید بزرگترین هم پیمان استراتژیک خود در خاورمیانه را به درد سر انداخت.این اقدام جدید اوباما همانطور که فایننشال تایمزگزارش داده است،با رای ممتنع علیه قطعنامه شورای امنیت بابت توقف شهرک سازی رژیم صهیونیستی در اراضی اشغالی نمود یافته است.این اقدام اوباما با واکنش مقامات تل آویو مواجه شده است. به گونه ای که نتانیاهو و کابینه اش اقدام اوباما را تبانی علیه اسرائیل و همچنین نیش آخر دولت اوباما به آرمان یهود تلقی کرده اند.با اقدامی که از سوی اوباما طبق علیه رژیم صیهونیستی صورت گرفته است، باید دانست که این اقدام و واکنش های مقابل چه دلایلی دارند و تا چه میزان قرین صواب است؟
