اخبار جدید این روز های رسانه ها حکایت از آن دارند که دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشور بر اشتباه خود مبنی بر اعتماد به جان کری بابت مذاکرات هسته ای اعتراف کرده است. این اخبار جدید در شرایطی رسانه ای می شود که قبل از آن جواد کریمی قدوسی نماینده مشهد در مجلس و از اعضای  کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس،تلاش داشت که نشان دهد برجام با اهمال عامدانه تیم مذاکره کننده هسته ای نقض شده است.اگر چه این مهم است که اعتراف دکتر ظریف بابت تمدید قانون تحریم  بوده و یا قضییه برجام،اما مهمتر از آن به نفس اعترافی است که نیاز به اظهار آن در نزد اعضای کمیسیون امنیت ملی وسیاست خارجی مجلس نبوده است.به این ترتیب اگر کنش و عمل برخی از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در رسانه ای کردن اعتراف دکتر ظریف قرین به عیب و اشتباه است،اعتراف دکتر ظریف هم به همان اندازه از اشتباه بری نیست. این اعتراف دکتر ظریف به این دلیل اشتباه است که  دکتر ظریف با توجه به هنر و ظرافت های دیپلماسی خود از موقعیت شناسی یک فرد دیپلمات بابت بر زبان آوردن برخی از مسائل چالش زا و پروبلماتیک غافل مانده است،چراکه اغلب قریب به اتفاق اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس از منظر تعلقات سیاسی به دلواپسان تعلق دارند و اساسا این گونه اظهارات و اعترافات هر چند نه بابت برجام بلکه بابت تمدید قانون تحریم برای آنها خوشایند نیست و به معنای انحراف از آرمان های هسته ای تلقی می شود. دلیل دیگر اشتباه اعتراف دکتر ظریف در این نکته نهفته است که چرا دکتر ظریف با همه نکته بینی ها و  وقت شناسی ها برجام را همانند جمهوری خواهان ایران ستیز معروض حمله دلواپسان قرار داده و به این نکته مهم پی نبرده  که اعضای کمیسیون امنیت ملی به جای داوری عقلایی لباس حریف را بر تن کرده اند؟

 به هر تقدیر چنین اعترافی در نزد اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس یا بخوانید (نابرجامیان) پیامد های خاص خود را داراست، به این معنی که این اعتراف بهانه و دستاویزی  به مخالفان دولت برای حمله به راهبرد های دیپلماسی وزارت خارجه و دولت تدبیر و امید می دهد. پیامد ناخوشایند  این اعتراف قبل از هر چیز متوجه خود دکتر ظریف است که بعد از این اغلب راهبرد هایش از سوی دلواپسان معروض نقد می شود و اعتمادی به تصمیم هایش نیست.پیامد دیگر این اعتراف متوجه دولت روحانی است. به واقع این پاس گل دکتر ظریف به حریفان نابرجام در کنار فیش گیت ها و همچنین افشا و رسانه ای کردن این اعتراف، هدفی جز سیاه نمایی عملکرد دولت تدبیر و امید را دنبال نمی کنند.بدون تردید فاز جدید حمله که قرار است با اعتراف دکتر ظریف به دولت صورت گیرد،پیام خوبی برای دولت روحانی نیست.با مصائبی جدیدی که از سوی دلواپسان علیه دولت لااقل تا برگزاری انتخابات 96  گشوده می شودچیزی از مسئولیت وزیر امور خارجه و حتی حسن روحانی را کم نمی کند. هم شخص دکتر ظریف و هم حسن روحانی باید پاسخگویی وضعیتی باشند که بابت این اعتراف اتفاق افتاده است.