از همان لحظاتی که خبر درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی منتشر و رسانه ای شد، واکنش هایی در قالب پیام تسلیت از همه گروه ها و تشکل های سیاسی به اعاظم سیاست و خانواده معزی الیه ارسال شد. طبق روش معمول امروزی،بخش اعظم این پیام ها از سوی شبکه های مجازی و سپس صدا و سیما منتشر شد. این پیام ها همانگونه که از محتوای آن بر می آمد، نه تصنعی بلکه واقعی و از سر صدق و خلوص نیت و مقرون به واقعیت بود. مهمتر آنکه حضور سازمان یافته و هوشمندانه مردم در روز تشیع و تدفین نشان داد که او  به همراه تفکر و منش سیاسی اش چه جایگاه بزرگی در سپهر سیاست ایران دارد و تا چه میزان  از مقبولیت و مشروعیت برخوردار است. نکته در خور توجهی که از دید همگان پنهان نبود،آن بود که جدای از دوستداران و موافقان منش سیاسی آیت الله هاشمی،جریان های مخالف هاشمی نیز فرصت آن را یافتند که مراتب ادای تسلیت خویش را بر بزرگان سیاست و اهل بیت آن فقید ابراز دارند. باید گفت که اگر چه ادای ارادت و ابراز تسلیت از سوی همه تشکل ها،جریان ها سیاسی،کنشی مسئولانه،انسانی و اخلاقی بود، اما چرا این تکریم ها و ستایش ها بر سبیل ارادت به هنگام حیات ایشان به ویژه این اواخر اظهار و بیان نگردید و سوال بزرگ آنکه چرا اینقدر دیر؟ آن همه حملات و هجمه های  دیروز با سوگواری و دلجویی امروز چه پیامی دارد؟ آیا این قسم از کنش ها و رفتار ها به معنای آن نیست که ما نتوانسته ایم قدر بزرگان خود را به هنگام حیاتشان پاس بداریم؟ و چه زیبا و نیکو و پسندیده بود که این ارادت ها در زمان حیات به ویژه در این روزگاران اخیر ابراز می شد که نشد.شاید مرگ غیر هنگام این آیت الله بزرگ که این اواخر آماج تیر ملامت ها و حملات هدفمند از سوی مخالفانش شد،بتواند آغازی بر آن میراث مرده ریگ که همان قدر نشناسی است پایان دهد و دیگر آنکه مرگ آن بزرگ مرد امروز همانند میراث سترگش ما را از دشمنانگی با سایر شایستگان و خادمان دلسوز ملت در سپهر عمومی سیاست ایران باز دارد. فراموش نکنیم که به جهت همان سلوک فکری،منش و تلاش عملی اش بود که سیل دوستداران سلوکش را در مراسم تشیع و تدفین همراه کاروان مرگش کرد و وقتی هم که سر پر شورش در کنار مرادش در خاک لحد آرام گرفت،فضای سیاسی و اجتماعی ایران چاره ندید جز آنکه بخواهد در فقدان و فراق یک اندیشمند و فاضل جامع به ماتم سوگ وعزا بنشیند.نه تنها دوستدارانش بلکه نیمی از ایران در فراقش و برای یک عالم فرزانه و فاضل جامع  یکدست عزا گرفت.