دونالد ترامپ در روز های گذشته با انتشار مجموعه‌ای از پیام‌های توییتری اتهام‌های سنگینی را متوجه باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا کرد. ترامپ در این اقدام جدیدش ادعا کرده است که اوباما اندکی پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دستور شنود خطوط تلفن محل اقامت‌اش را در برج ترامپ در نیویورک صادر کرده است. اگر آنچه را که ترامپ ادعا کرده است،درست باشد، باید آن را آغاز یک بحران جدید و در تداوم بحران هایی دانست که ترامپ در کمتر از یک ماه از حضور خود در کاخ سفید با آن مواجه بوده است.

 نظر به آنکه ترامپ مشخص نکرده که مبنای اتهام‌هایش علیه اوباما چیست، به نظر می رسد که  اهدافی مهمتر از چیزی  را که ادعا کرده، در سر دارد. در این ارتباط هدف‌ اصلی و قطعی ترامپ از طرح این اتهام‌ها، کم کردن فشارهایی است که او و همکارانش در هفته‌های اخیر به خاطر ارتباط با روسیه داشته اند.  این فرضیه  از یک سو با توجه به اتفاقاتی که در هفته های گذشته در کاخ سفید افتاده، قوت می گیرد. در هفته های اخیر مایکل فلین، مشاور امنیت ملی او مجبور شد به خاطر افشا شدن تماسی‌های تلفنی‌اش با کیسلیاک کناره‌گیری کند. جف سشنز، وزیر دادگستری دولت ترامپ نیز متهم است که در جریان مبارزات انتخاباتی او دوبار با سفیر روسیه دیدار داشته و  قرار است که با فشار ها دموکراتها  استعفا و وداع زود هنگامی داشته باشد. محققاً بحران های دیگری نیز پیش رو است و شاید این بار نوبت رکس تیلرسون باشد که علقه های روسی اش هیچگاه از سوی ترامپ انکار نشد. بعد دیگر درستی هدف ترامپ به رفتار اوباما ارتباط دارد. به واقع  برای رئیس جمهوری چون باراک اوباما که نوع سلوکش یک پارادایم در تاریخ سیاسی آمریکاست و  کاخ سفید  نیز نظیر آن را به جهت کنش های  ساختار شکن کمتر دیده است،این گونه ادعا ها بیشتر یک انگ سیاسی است تا تصویر واقعیت.

  به هر حال این گونه رفتار ترامپ نشان می دهد که او علاوه بر سندروم خود شیفتگی و رفتار های پوپولیستی، همچون سایر رهبران پوپولیست به توهم توطئه نیز دچار است. به واقع برای عملکرد رهبری که  از پنجاه ایالت آمریکا فوج فوج نقد و انتقاد در قبال عملکرد و کنش های فاقد عقلانیتش روانه می شود، چه اهرم و مستمسکی بهتر از توهم توطئه که بخواهد بوسیله آن به تحلیل ساده مسائل و توجیه ضعف ها و سرانجام از عملکرد خود اتهام زدایی کند.